طراحی صندلی

موضوع : طراحی صندلی

توضیح: این فایل به صورت ورد و آماده چاپ می باشد

مقدمه :
تهران در قرنها پيش، منطقه اي بسيار كوچك حومه(شهر ري) بود اما به دليل آب و هواي مناسب تر مناطق نزديك به دانه هاي ابلرز اين منطقه به تدريج گسترش يافت و جمعيت فزوني گرفت با اين حال در سال 1166 هجري شمسي كه آقا محمد خان قاجار تهران را به عنوان پايتخت خود انتخاب كرد جمعيت آن از 15 هزار نفر تجاوز نمي كرد تا سال 1310 هجري شمسي مساحت تهران به حدود 30 كيلومتر مربع رسيد ولي در سال 1270 شمسي محدودة شهر از برج و بارو و خندق هاي اطرافش فراتر رفت و خانه ها و باغهاي ديگري احداث شد با اين حال تا اوايل قرن حاضر هنوز هم دروازه ها و حصارها و خندق ها در اطراف شهر باقي بود. هسته اصلي فعاليت هاي شهري تهران در ناحيه بازار متمركز بود اين ناحيه با وسعت حدود 65 هكتار تقريباً كليه مراكز عمده فروشي و خرده فروشي و مراكز پوناي صنعتي را در بر مي گرفت. در داخل بازار خيابان به معناي امروزي آن وجود نداشت بلكه شبكه اي سر در گم و پيچيده اي از كوچه و پس كوچه، قسمتهاي مختلف آن را به هم وصل مي كرد، گسترش تهران و نحوه استفاده از اراضي، بدون يك طرح و هدف معين و اصولي صورت گرفت و در نتيجه اين شهرها فاقد يك سيستم صحيح تجهيزات و تسهيلات شهري بود. در سالهاي بعد هم اين گسترش بي رويه همچنان ادامه يافت و حتي هنگامي كه تصميم گرفته شد براي توسعه تهران برنامه اي تدوين شود نادرستي اين برنامه ها و بر جاي ماندن بافت سنتي شهر مشكلات را تداوم داد.
در سال 1316 هجري شمسي جمعيت تهران به 500 هزار نفر و طول خيابانها به 218 كيلومتر رسيد از آن زمان به بعد اين شهر با گامهاي بلندتري رو به گسترش نهاد و به ويژه در امتداد شمال و جنوب توسعه يافت. در سال 1335 مساحت تهران به حدود 180 ميلومتر و طول خيابانهاي آسفالت آن به بيش از 450 كيلومتر رسيد. آمد و شد در سطح شهر تهران در يك كلام قانونمند و به سامان نيست حمل و نقل در تهران در شالوده و بنيان خود متصل و هم پيوند با راهبردهاي رشد و توسعه اقتصادي اجتماعي نيست و اين نه مشكل ديروز بلكه پديده‌اي تاريخي است هم سال و سن اتومبيل و در وجه گسترده تر و عام تر آن ماشين. اگر ماشين در ايران و در روزگار خود مورد استفاده قرار گرفته بي گفتگو بهره گيري از معيارها و فاكتورهاي فرهنگي و اجتماعي آن مورد غفلت واقع شده.
برابر اعلام سازمان محيط زيست و سازمانهاي بين المللي فعال در زمينه محيط زيست بيش از 70 درصد آلودگي هواي تهران ناشي از ترافيك نا سالم و نا رسايي در سيستم‌هاي حمل و نقل شهري است ساليانه از طريق اتومبيل هاي شخصي در سطح شهر بالغ به يك ميليون و 327 هزار و 178 تن انواع عموم از جلمله مونواكسيد كربن، هيدروكربورها، اكسيوازت و خخطرناك ترين از همه سرب وارد هوا و دستگاه تنفسي شهروندان تهراني مي شود و به اين ترتيب هر يك نفر قرباني سالانه بالغ بر 7/167 كيلوگرم از عموم پراكنده در فضا سهم مي برد بيماريهاي تنفسي، ريوي، قلبي خوني و گوارشي و چشم حلق آسم هاي خطرناك (حتي نزد خردسالان و جنين ها) تنها بخش از عوارض مستقيم و زنجيره اي اين آلودگي است كه در منشأ آن در ترافيك ناسالم تهران قرار دارد در كنار اين صدمات، اگر ناراحتي هاي روان- تني و رواني محض مانند ناراحتي هاي دستگاه تنفسي و سيستم خوني سيستم عصبي و سردردها و عصبانيت هاي مزمن نيز در نظر گرفته شود به خوبي مي توان دريافت كه تا چه حد سلامت جسمي، روحي وقتي خانوادگي و اجتماعي مردم مورد تهديد قرار گرفته است.
اختلالات به وجود آمده در اكوسيستم جهان محيط زيست طبيعي انسان را در شهر تهران دچار مشكل مصاعف ساخته است گرماي غير عادي و ناس الم تابستان وارونگي خفه كننده هوا در زمستان و زردي زود رس برگ درختان شهر تهران تنها يكي از نمنه بارز و قابل رؤيت اين شكل است.
تمام موارد ذكر شده در بالا و خدمات عمومي نيز به عنوان يكي از وظايف عمده مسئولين محسوب مي گردد و از آنجا كه حمل و نقل و رفت و آمد براي ارتباط امري اجتماب ناپذير است بايد در رفع اين مشكلات كوشيد بدليل نبودن طرح جامع و دورنگر در مورد آمد و شد وسائل آن از اين رو اقدام به طراحي برنامه هاي موروي و مقطعي مي پردازيم به توفيق اين طرحها، فقط به حفظ وضع موجود و بهبود نسبي آن مي پردازيم و در صورتيكه اين طرحها و پيشنهادات به نتيجه نرسد و عدم آگاهي و بدون نقشه كارشناسي باشد فقط به مشكلات و پيچيدگي آنها افزوده است در رابطه با حمل و نقل يكي از مشكلات اساسي شهرهاي موجود اين است كه تا چه حد مي توان مشكل تركيب شهر را در جهت استفاده بيشتر از اتومبيل شخصي دگرگون كرد در اينجا فرض بر اين است كه براي افرادي كه داراي اين وسيله هستند اتومبيل شخصي راحت ترين وسيله براي رفتن سركار، خريد و گردش مي باشد اما به شرط اين كه بتوان به آساني و با هزينه اي كم آن را در محلي پارك كرد اين وسيله تا زماني ايده آل است كه سيستم حمل و نقل عمومي كه قادر باشد افراد راحت تر و سريع به مقصودشان برساند و ضمناً هزينه بيشتري را نطلبد به ميان نيامده باشد. هدف از حمل و نقل و سفر اين مقوله أكيدي است بر تقسيم حمل و نقل عمومي به عنوان راه حل برگزيده حمل و نقل شهري و تأكيد بر اين سيستم است.
 شناسايي مشكل
جا به جايي عنوان اصلي مشكل است يعني سر پناهي جهت مسافرتهاي داخلي در محدوده شهر تهران لذا در صورتيكه اين حمل و نقل به وسيله اتوبوس و يا قطار يا ميني بوس و يا ... صورت پذيرد را نيز مي توان شامل بود. شهر تهران دچار نارسايي ها در امر ترافيك است به قرار زير است.
1-كمبود سيستم حمل و نقل عمومي
2-كمبود پاركينگ عمومي
3-ضعف كارايي دستگاهها و سيستم هاي كنترل ترافيك
4-عدم ايمني لازم براي عابرين و رانندگان وسائط نقليه، وقوع تصادفات كه اين تصادفات ناشي از ترافيك ناسالم به طور متوسط ساليانه حدود 2200 نفر در تهران كشته و 19000 نفر مجوح مي شوند.
5-ضعف پرسنلي در دستگاههاي برنامه ريزي ترافيك و نيروهاي انتظامي ترافيك
6-آلودگي محيط زيست
7-از بين رفتن زمان با افزايش تأخيرهاي ناشي از افزايش تخلفات، تصادفات، راه بندان ها و غير كارآمد بودن ترافيك ناسالم حدود 4/3 ميليون ساعت تأخير روزانه موجب به هدر رفتن متجاوز از يك ميليارد و 700 ميليون ريال زمان معتبر مي شود.
هم اكنون نيز طرح و اجراي نسبي طرحهاي بهبود ترافيك ميسر گرديده اين طرحها بر 2 اصل كلي استوار است.
1-ايجاد تسهيلات در امر حمل و نقل عمومي و تشويق عموم با استفاده از آن كارشناسان مي‌گويند شبكه سرويس عمومي اتوبوس راني و ميني بوس راني كه در اصل تغزيه كننده خطوط مترو مي باشد اگر در يك مسير به صورت زنجير وار با تواتر هر 5 دقيقه يك اتوبوس و يا 2 ميني بوس به ايستگاه اعزام كنيم حداكثر بازدهي در يك خط در يك ساعت 12 اتوبوس و يا 24 ميني بوس خواهد بود كه در نهايت 6 هزار نفر جا به جا مي كند در حالي كه با توجه به كارشناسيهاي انجان شده در مسيرهايي از شبكه ارتباطي تهران بيش از 40 هزار نفر درخواست سفر داريم بنابراين خط زنجير وار اتوبوس و ميني بوس در خارج از استاندارد و عرف بين المللي در تواتر 5 دقيقه نيز قدرت پاسخگويي به نياز موجود را ندارد.
2-ايجاد محدوديت هاي تردد واسئط تقليه عمومي لذا جهت اخذ نتيجه مثبت از اجراي طرحهاي بالا مي بايد ايجاد تسهيلات در حمل و نقل عمومي به موازات ايجاد محدوديه هاي تردد وسائط نقليه خصوصي پيش رود به عبارت ديگر ازدياد مسافر ناشي از اعمال محدوديت تردد وسائط نقليه شخصي سيستم هاي حمل و نقل عمومي گردد اين طرحها نسبت به آمار 1357 كه در سال 1361 گرفته شده است 76 درصد از سفرها كه با وسائط شخصي انجام مي گرفته كاهش يافته است و در عوض 41 درصد از سفرها به توسط ناوگان اتوبوس و ميني بوس شركت واحد انجام مي پذيرفته كه 100 درصد نسبت به آمار 1357 افزايش نشان مي دهد.
نتيجه اينكه رشد نسبي وسائط نقليه حمل و نقل با سرويس دهي مناسب باعث بهتر شدن وضعيت ترافيك و رسيدن به مقاصد سفري است. ميني بوس مورد نظر در اين سيستم ميني بوس نيز 309 مي باشد البته بسياري از نكات منظور شده در مورد ميني بوس نيز صادق است نكات ذكر شده در زير به عنوان مشكلات موجود در ميني بوس مي باشد.
1-سطح خدمات ترابري كه توسط ميني بوس ارائه مي شود پائين است.
2-عدم كار بردن روشهاي مناسب در بهره برداري مؤثر از ميني بوسها
3-كمبود فضاي داخلي ميني بوس جهت كارايي بهتر
4-مشكل پياده و سوار شدن مسافرين در هنگام سفر
5-عدم راحتي مسافر در داخل ميني بوس (كوتاه بودن سقف براي افراد ايستاده) صندلي هاي نا مناسب عدم آرامش رواني براي افراد نشيته كه به وسيله افراد ايستاده تهديد مي گردد.
6-عدم اطلاعات دهنده هاي لازم در ميني بوس، چه نوشتاري و چه شنوايي مثل چراغ ايستادن ميني بوس در ايستگاه يا رنگ توقف.
7-عدم وجود بهداشت در روكش صندليها و آلودگي آنها
8-كمبود ورود و خروج و نامناسب بودن محل آن
9-عدم توجه به ايمني در تصادفات واكنش سوزي ها
10-بلند بودن پشتي صندليها و كوتاه بودن پنجره ها و كم بودن فضاي داخل
11-آرامش غلط مندي
12-عدم وجود تهويه مناسب
13-عدم وجود سيستم گرم كننده مناسب در زمستان
14-سيستم غلط نوري
15-عدم توجه به مسائل زيباشناسي(گرافيك، رنگ و كلاً عناصر بعدي مسائل گشتالت)
16-عدم راحتي در هنگام نشستن به روي صندلي دليل كوچك بودن محل نشيمنگاه در روي تشك صندلي و عدم رعايت فاكتورهاي ازگونوميك و آنتروپومتريك مثل فاصله صندلي ها از يكديگر- ارتفاع-
17-عدم ايمني در بازو بسته شدن پنجره ها
18-عدم وجود سيستم هاي خبري بين مسافر و راننده
 آناليز تاريخي
حمل و نقل در گذشته: ناظم الاسلام كرماني نويسنده كتاب تاريخ بيداري ايرانيان در جلد سوم تاريخ خود مي نويسد كه كالسكه بخار، اتومبيل در سال هشتم سلطنت مظفرالدين شاه در تهران شيوع يافت كه سال هشتم سلطنت مظفرالدين شاه 1283 شمسي برابر 1904 ميلادي مي شود تاريخ ورود اولين اتومبيل به ايران و تهران به حدود 1900 ميلادي كه مطفرالدين شاه براي نخستين بار به اروپا سفر كرد مي رسد. اولين تاكسي ها: تا سال 1335 در شبكه همچنان وسيلة نقليه عمومي كوچك بي رغيب پايتخت محسوب مي شد. در اين سال ده دستگاه اتومبيل كوچك كه شركتي به نام «ب ب تاكسي» خريداري كرده بود در تهران به حمل و نقل مسافرين مي پرداخت و اين اتومبيل ها به سرعت مورد استقبال مردم واقع شد زيرا ازدحام و توقف مكرر در ايستگاه ها در آن خبري نبود و سرنشين براحتي مي توانست به مقصد خود برسد اين تاكسي ها در هر مسير فقط يك مسافر را جا به جا مي كردند(ب ب تاكسي) چند سال سرگرم به كار بود تا اينكه عده زيادي بفكر تاكسيراني افتادند و بتدريج تعداد تاكسي ها افزايش يافت و تا سال 1335 به چند هزار دستگاه رسيد.
تعداد اتومبيل ها: تعداد كل اتومبيل هاي ايران در سال 1300-600 دستگاه (به اضافه موتور سيكلت) و در سال 1320 بالغ بر 7000 بود. حال به وسائط نقليه اي كه در گذشته مورد استفاده بود مي پردازيم. اين قسمت تأكيد بر آن دارد كه بتواند فضاهايي را مسافرين در گذشته در آن به سر مي برده اند مورد توجه قرار دهد پنجاه شصت مسافر نشسته و ايستاده را راه مي برد...
فهرست مطالب
مقدمه :    1
شناسايي مشكل    5
آناليز تاريخي    9
حمل و نقل آينده:    12
شهر آينده:    13
بررسي از يك مجموعه شهري:    15
آناليز اجتماعي:    17
پاره فرهنگها:    19
فضاي شخصي:    20
مسافرين:    21
پرسش نامه آناليز اجتماعي    25
آناليز محيطي:    27
تأثيرات محيط بر ميني بوس:    27
تأثير علمي:    29
آنتروپومتري نشستن :    31
ديناميك نشستن :    32
وضعيت ايستاده    34
ايستادن صحيح:    34
آناليز گشتالت    36
رنگ :    41
بافت :    44
ليست بايدها :    45
منابع :    47